Τα παιδιά είναι υπέροχα πλάσματα (ειδικά τα δικά μας), αλλά δεν είναι πάντα όσο τέλεια περιμένουμε!. Ναι, τα παιδιά λένε ψέματα, γκρινιάζουν, μερικές φορές συμπεριφέρονται …ύπουλα.

Οι λανθασμένες αποφάσεις του παρελθόντος και η αβεβαιότητα των μελλοντικών σχεδίων μας γεμίζουν οδυνηρές σκέψεις που βγαίνουν δύσκολα από το μυαλό μας και μας ταλαιπωρούν όλη τη μέρα για πολύ καιρό. Αυτή η διαρκής εγρήγορση σκέψεων μας αφήνει σε μια κατάσταση διαρκούς αγωνίας και στρες.

Τα παιδιά και οι νέοι περισσότερο από κάθε άλλη εποχή σήμερα, παρουσιάζουν αυξανόμενα ποσοστά κατάθλιψης και άγχους, παρά την κοινωνική ευημερία. Μήπως κάνουμε κάτι λάθος;

Η ετυμολογική έννοια της λέξης «νοσταλγία» είναι: «ο ψυχικός πόνος που προκαλεί η λαχτάρα και η προσμονή της επιστροφής στην πατρίδα». Η πιο σύγχρονη σημασία είναι: «η λαχτάρα για τα περασμένα».

Μεγαλώνοντας τα παιδιά μας στην σύγχρονη εποχή, που τα πάντα είναι πιο εύκολα, θα έπρεπε να είναι σχεδόν δεδομένο ότι τα κάνουμε ευτυχισμένα.

Η ανωτερότητα είναι μια ιδέα που υπάρχει ανεξάρτητα από το επίπεδο εκπαίδευσης, μισθού ή κοινωνικής καταξίωσης.