Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί χάρις σ’ αυτόν από καθηγητάκος έγινα κοτζάμ υπάλληλος τραπέζης και χάρηκε και η μαμά που ήταν το όνειρό της. Τώρα δουλεύω στην Τράπεζα Θεμάτων. Κάθε ώρα μπαίνω στην τάξη μου με 5 θέματα τραπέζης υπό μάλης και αυτά είναι για μένα το νέο σχέδιο μαθήματος. Έχω καταργήσει τελείως το σχολικό βιβλίο και το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών. Έτσι νιώθω πιο συγκεντρωμένος από παλιά, έχω συγκεκριμένο και μετρήσιμο στόχο βρε αδερφέ. Αυτοί που ζητάνε παιδαγωγική ελευθερία σίγουρα το κάνουν για να λουφάρουν. Καμιά φορά μόνο, όταν έχω τις ακεφιές μου, αναρωτιέμαι τον τόκο της Τράπεζας ποιος θα τον πληρώσει τελικά;
Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί με έμαθε την αξία του λιτού και του απέριττου .Με τα χρήματα που πληρώνομαι σας πληροφορώ έχει αναβαθμιστεί και η εικόνα μου. Τώρα είμαι και πιο «fit & skinny» αλλά είμαι και μέσα στη μόδα «clochard chic» με τα σχισμένα μου, τα ξεβαμμένα μου και τα γένια των 10 ημερών. Το πνεύμα του «lessismore» χαρακτηρίζει πλέον και το σπιτικό μου. Λατρεύω τους γυμνούς τοίχους του σπιτιού μου, τα ελάχιστα έπιπλα. Έκανα αυτό που λέμε συμπύκνωση, αφαίρεσα ποσότητα και φάνηκε η ποιότητα.
Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί με την αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας βοήθησε στην τόνωση της εκτίμησής μου για το σχολείο στο οποίο εργάζομαι. Οι ομάδες αυτοαξιολόγησης αποφάνθηκαν ότι τελικά το σχολείο μου είναι τέλειο σε όλα του. Τώρα το βλέπω σαν το ΜΙΤ ή το Harvardτουλάχιστον. Τελικά η γκρίνια και η μιζέρια τόσο καιρό δεν μας επέτρεπε να βλέπουμε τα σχολεία μας όπως πραγματικά ήταν και κάποιοι ανικανοποίητοι συνδικαλιστές που ζητάγανε αλλαγές ευτυχώς απομονώθηκαν.
Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί με την ατομική αξιολόγηση που είναι προ των πυλών μου έδωσε ένα επιπλέον κίνητρο για να γίνω καλύτερος. Τελικά δεν πρέπει να επαφίεσαι στο φιλότιμό μου γιατί χαλαρώνω Το μυστικό είναι να με κρατάς πάντα στη τσίτα. Το βιογραφικό μου μέσα σε δύο χρόνια διπλασιάστηκε και αυτό δεν είναι λίγο τολμώ να πω. Είμαι σίγουρος ότι την κρίσιμη στιγμή κάποιοι θα φάνε τη σκόνη μου και θα δούνε την πλάτη μου. Το πρωί, αντί προσευχής για να πάει καλά η μέρα, στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη μου και φωνάζω με όλη μου τη δύναμη: «Αξίζω».
Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί μου έχει υποσχεθεί να μου εκπληρώσει το μεγαλύτερό μου όνειρο μετά την πρόσληψη στο δημόσιο: την απόκτηση οργανικής θέσης. Η αλήθεια είναι ότι θέλω να ανήκω κάπου και να το νιώθω σα σπίτι μου και δεν τολμώ να πιστέψω ότι το όνειρο μου αυτό είναι τόσο κοντά. Και για όλους αυτούς που φωνάζουν ότι είναι παγίδα ένα έχω να πω: δεν φταίνε αυτή η φαντασία τους τα φταίει. Όλοι εμείς λοιπόν που ανήκαμε στην κατηγορία που έφερε τον τίτλο «στη διάθεση» από εδώ και πέρα θα είμαστε απλά οι «με διάθεση» (ανεβασμένη).
Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί δυσκολεύοντας την προαγωγή στο Λύκειο από τάξη σε τάξη πολλά παιδιά θα εγκαταλείπουν το σχολείο και θα συνεχίζουν μόνο οι πολύ καλοί μαθητές. Έτσι θα έχουμε σχολεία αρίστων με πολλούς επιτυχόντες και επιτέλους θα μπορούμε να ανταγωνιστούμε τα φροντιστήρια που μέχρι σήμερα μας παίρνανε φαλάγγι. Με τη βοήθεια μάλιστα της τράπεζας θεμάτων εύκολα θα μπορούμε και εμείς να φροντιστηριοποιήσουμε το μάθημά μας και να έχουμε ως ένα και μοναδικό στόχο, την επιτυχία στις εξετάσεις. Η δημόσια παραπαιδεία ήταν η λύση από την αρχή αλλά μόνο ο πεφωτισμένος πρώην υπουργός μου κατάφερε να τη δει.
Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί με έκανε να εκτιμώ αυτό που έχω και να ζω για το σήμερα. Η απειλή νέων απολύσεων και των υποχρεωτικών μεταθέσεων δεν μου αφήνει το περιθώριο –ευτυχώς – να κάνω μακρόπνοα και μακροπρόθεσμα σχέδια. Απολαμβάνω τη κάθε μέρα σα να ήτανε η τελευταία μου και αυτό είναι πραγματικά λυτρωτικό.
Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του ένιωθα σιγουριά ότι έχει τον απόλυτο έλεγχο. Τι να πρωτοθυμηθώ; Την επιστράτευση των καθηγητών υπό την απειλή απεργίας μέσα στις εξετάσεις; το «εντέλλεσθε» στους διευθυντές όσον αφορά την αυτοαξιολόγηση; την αύξηση ωραρίου; την κατάργηση των τεχνικών ειδικοτήτων στην επαγγελματική εκπαίδευση; την διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων; την απόλυση των σχολικών φυλάκων; τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολείων; Μήπως αυτά δεν είναι αποδείξεις στιβαρών χεριών και αξιοθαύμαστης αποφασιστικότητας. Αντίο κουμανταδόρε, δεν θα σε ξεχάσω.
Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί τόλμησε να γκρεμίσει αυτές τις απαράδεκτες διαχωριστικές ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό Την ίδια ώρα που καταργούσε τις ειδικότητες στα ΕΠΑΛ εγκαινίαζε τις νέες εγκαταστάσεις γνωστού ιδιωτικού ΙΕΚ. (τι νομίζανε μερικοί ότι θα άφηνε τα παιδιά χωρίς ειδικότητες;) Την ίδια ώρα που μείωνε τα κονδύλια για τη δημόσια εκπαίδευση έκλεινε το μάτι στους σχολάρχες των ιδιωτικών σχολείων για κρατική χρηματοδότηση μέσω εκπαιδευτικών κουπονιών. Βλέπετε είναι υπέρμαχος της ενιαίας και ολιστικής εκπαίδευσης και γι’ αυτό χτίζει γέφυρες. Δυστυχώς όμως τον “έφαγαν” τα σκοτεινά συμφέροντα και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του.
Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί μου έδωσε επιπλέον προσδιοριστικούς χαρακτηρισμούς για να νιώθω ξεχωριστός και όχι απλά μέρος της μάζας. Τώρα είμαι μια κατηγορία από μόνος μου: είμαι μαθηματικός, είμαι μόνιμος, είμαι ασεπίτης, είμαι κάτω από 12 χρόνια διορισμένος, είμαι «στη διάθεση», είμαι υπέρ της αξιολόγησης, έχω αρκετά μόρια από τυπικά προσόντα κ.α. Όσο για εκείνους που ισχυρίζονται ότι όλες αυτές οι κατηγορίες τορπιλίζουν την ενότητα του κλάδου είναι εμφανές ότι πίσω από τη μαζικότητα θέλουν να κρύβουν την ατομική τους ανεπάρκεια.
Θα μου λείψει ο πρώην υπουργός παιδείας γιατί φρόντισε να αποκαταστήσει το όνομα των εκπαιδευτικών στη κοινωνία. Με την αύξηση ωραρίου, την αύξηση του εκπαιδευτικού έτους (φέτος μιλάνε για ότι θα τελειώσει τις 15 Ιουλίου), την αναπλήρωση των χαμένων ωρών μέσα στις διακοπές του Πάσχα, την επιβολή αυστηρής αξιολόγησης, την καθιέρωση μισθών πείνας, τις απολύσεις, τις αναγκαστικές μεταθέσεις, την ουσιαστικά κατάργηση των μεταθέσεων και των αποσπάσεων, το κλίμα τρομοκρατίας στα σχολεία, την υπερβολική εργασία σε διοικητικά καθήκοντα κατάφερε εκεί που όλοι οι άλλοι μας ζήλευαν, τώρα να μας λυπούνται και γι’ αυτό τον ευχαριστούμε .Επιτέλους πάψαμε να είμαστε ο εύκολος στόχος του κοινωνικού αυτοματισμού και αυτό είναι μεγάλη υπόθεση.
Αν με ακούνε οι αρμόδιοι κάντε μου τη χάρη και φέρτε μου πίσω τον πρώην υπουργό παιδείας γιατί αυτός ο καινούριος που βάλανε στη θέση του δεν μου γεμίζει καθόλου το μάτι. Ενώ με τον πρώην ήξερα τι μου γινότανε ετούτος εδώ με μπερδεύει. Σα να έχει ξυπνήσει η ΟΛΜΕ μέσα του. Υπουργό με ροπή προς το συνδικαλισμό δεν έχω ματαδεί. Από την άλλα θα μου πείτε ότι από σοσιαλιστή τι άλλο θα περίμενε κανείς;
Δημήτρης Τσιριγώτης Φυσικός