Η περίοδος των εξετάσεων πλησιάζει και η αγωνία τόσο των παιδιών, όσο και των γονέων κορυφώνεται.
Γράφει η Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος Αθανασία Κουτσούκου
Η περίοδος των εξετάσεων πλησιάζει και η αγωνία τόσο των παιδιών, όσο και των γονέων κορυφώνεται. Πολλές φορές όμως, δυστυχώς… η αγωνία και η εργατικότητα δεν συμβαδίζουν!!! Παρότι λοιπόν μπορεί τα παιδιά να μετρούν τις ημέρες και να συνειδητοποιούν πως αυτές ολοένα και λιγοστεύουν, δεν παίρνουν την απόφαση να δραστηριοποιηθούν ανάλογα. Το ακόμη χειρότερο είναι πως καθώς μειώνεται ο χρόνος που τους απομένει, μειώνονται και οι στόχοι τους.
Μπροστά σε όλο αυτό οι γονείς πραγματικά μπορεί να χάσουν τον έλεγχο. Βρίσκονται πολλές φορές να μιλούν σε ένα άτομο που δεν τους ακούει καν, αρνείται να κάνει διάλογο ή ακόμη και αν δείχνει να καταλαβαίνει, να δίνει υποσχέσεις που δεν τηρεί και ακόμη χειρότερα να κάνει εκρήξεις και φυγές τις οποίες οι γονείς αδυνατούν να διαχειριστούν. Για μια ακόμη φορά η εφηβεία με την ορμή και την δυναμική της, δημιουργεί προβλήματα και βάζει εμπόδια.
Έρχεται η στιγμή που για μια ακόμη φορά οι γονείς αναρωτιούνται τι ίσως εκείνοι δεν έχουν κάνει καλά και με ποιόν τρόπο ακόμη και την ύστατη στιγμή θα μπορούσαν να βοηθήσουν…
Η απάντηση σε αυτό δεν είναι πάντοτε η ίδια. Τις περισσότερες φορές όμως ο έλεγχος της κατάστασης δεν είναι στα χέρια των γονέων. Είναι η προσωπική τοποθέτηση του κάθε παιδιού, επάνω στο τι πραγματικά θέλει αλλά και μπορεί. Είναι στο χέρι του παιδιού να έχει ξεκαθαρίσει πρώτα από όλα τον στόχο του. Έναν στόχο όμως που να συμβαδίζει με τις δυνάμεις του. Για να γνωρίζει το παιδί τις δυνάμεις του, θα πρέπει να τις έχει δοκιμάσει στο παρελθόν. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο υπογραμμίζουμε πως δεν κρατάμε τα παιδιά μας στην γυάλα. Από πολύ μικρά τα φέρνουμε αντιμέτωπα με καταστάσεις εξετάσεων και πέρα από το σχολείο. Η εξοικείωση των παιδιών με την έννοια διαγωνίζομαι και αξιολογούμαι είναι θέμα παιδείας. Κάθε είδους εξωσχολικές εξετάσεις, είτε σε ξένες γλώσσες, σε διαγωνισμούς γνώσεων, αλλά και αθλητισμού ή τεχνών, μαθαίνει το παιδί την έννοια της αξιολόγησης.
Μέσα από αυτήν την διαδικασία, μαθαίνει το παιδί πόσο σημαντικό ρόλο παίζει πάντα η καλή προετοιμασία!!! Οι στόχοι δεν κατακτώνται με την βοήθεια της τύχης, αλλά είναι αποτέλεσμα εργασίας και μόνον. Αυτό είναι κάτι που αν δεν το έχει ζήσει δεν μπορεί να το γνωρίζει, μόνο και μόνο επειδή οι γονείς του, του βροντοφωνάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ «Δεν θα τα καταφέρεις, έτσι όπως πας…».
Η σωστή συμπεριφορά των γονέων δεν είναι σίγουρα εκείνη του ανθρώπου που φωνάζει, εκβιάζει, κατηγορεί και εκφοβίζει.
Ο γονιός, το πρώτο που θα πρέπει να ρωτήσει το παιδί πολύ πριν καν ξεκινήσει η περίοδος της προετοιμασίας, είναι ποίος είναι ο στόχος του. Αν το παιδί δεν τον γνωρίζει, μπορεί να τον βοηθήσει να τον βρει, φωτίζοντάς του κάποια επαγγέλματα, ρωτώντας ανθρώπους που κάνουν ανάλογα επαγγέλματα ή και φυσικά πηγαίνοντας σε έναν Σύμβουλο Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Από εκεί και έπειτα πρέπει να ρωτήσουν το παιδί πώς πιστεύει εκείνο ότι θα μπορούσαν να το βοηθήσουν. Αυτός ο διάλογος έχει ως στόχο να προκύψει μία συμφωνία όπου το μεν παιδί θα ζητήσει ίσως κάποια ενίσχυση στο διάβασμά του, ηρεμία στον χώρο, αλλά και θα διεκδικήσει τον ελεύθερο χρόνο του, συμπεριλαμβανομένων των χόμπι του παιδιού, τις εξόδους του, το χρόνο που θα έχει ανοιχτό το διαδίκτυο…. Καλό είναι όλα αυτά να προσυμφωνηθούν με πολλές λεπτομέρειες γιατί η εμπειρία δείχνει πως μια χαλαρή συμφωνία μπορεί εύκολα να ξεχαστεί.
Τέλος, το μόνο που έχει να κάνει ο γονιός, είναι να τηρήσει αυστηρά την δική του πλευρά στην συμφωνία και να απαιτεί αντιστοίχως από το παιδί να κάνει το ίδιο. Ύστερα, είναι στο χέρι του παιδιού να κάνει τις επιλογές του.
Για μια ακόμη φορά, ας μην ξεχνάμε σαν γονείς πως τα παιδιά κάνουν κάτι πολύ μεγάλο και πως πάντα πρέπει να αναγνωρίζουμε την προσπάθεια, να την επιβραβεύουμε και να είμαστε εκεί…
Πηγή: http://efiveia.gr