Πώς θα μπορούσαμε να εξιδανικεύσουμε τα μαθησιακά περιβάλλοντα και να αλληλεπιδρούμε με νέους που συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία της μάθησης;
Σκεφτείτε για λίγο και φανταστείτε ένα δημιουργικό περιβάλλον εργασίας. Μην ανησυχείτε για το είδος της εργασίας που διεξάγεται. Απλά επικεντρωθείτε στο χώρο. Κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε το. Τι είναι αυτός ο χώρος, όπως; τι ακούγεται; πώς οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν; υπάρχει κινητικότητα εκεί; υπάρχει ένδειξη εργασίας σε εξέλιξη εκεί; τι εικόνες υπάρχουν; είναι καθαρός ή ακατάστατος; Μπορείτε να φανταστείτε να δουλεύετε εκεί;
Φτιάξατε, λοιπόν, στο μυαλό σας ένα ελκυστικό περιβάλλον εργασίας΄θα μπορούσε να είναι μία σχολική τάξη; αν η απάντησή σας είναι όχι, θα σας ρωτούσα: «γιατί όχι;»
Ναι, υπάρχουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί στη χώρα μας και εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές που καθημερινά «εργάζονται» διαμορφώνοντας το αύριο. Και ναι, αυτό είναι μία δημιουργική και πολύ απαιτητική εργασία.
Πώς όμως θα μπορούσαμε να εξιδανικεύσουμε τα μαθησιακά περιβάλλοντα και να αλληλεπιδρούμε με νέους που συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία της μάθησης;
Μικρές ομάδες εργασίας: Η συνεργασία πρέπει να είναι ο κανόνας σε κάθε τάξη. Μπορούμε να κάνουμε μία μικρή διαρρύθμιση του χώρου, τοποθετώντας τα θρανία σε έναν κύκλο. Σκεφτείτε έξω από τα καθιερωμένα πλαίσια και δείτε τη βιβλιοθήκη, τους διαδρόμους, την αυλή ως πιθανούς χώρους μάθησης. Καλό θα είναι να θέσουμε τα όρια με όλους τους εμπλεκόμενους για το τι συμβαίνει σε αυτά τα εκτός σχολικής τάξης δρώμενα, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου που θα παρακολουθεί ο διδάσκων τη συμπεριφορά των μαθητών. Σταδιακά, ο εκπαιδευτικός δίνει περιθώρια ανάληψης πρωτοβουλιών από τους μαθητές όταν επιδεικνύουν καλή αυτοδιαχείριση σε περισσότερο ανεξάρτητες καταστάσεις.
Επαναπροσδιορισμός των διαχειριστών των εποπτικών εργαλείων: Αντί να χρησιμοποιεί ο καθηγητής πάντα τον πίνακα, τον προτζέκτορα, τον η/υ καλό θα ήταν να ανατεθεί η χρήση τους για παρουσίαση διάφορων εργασιών από τους ίδιους τους μαθητές. Έτσι, αυξάνεται το ενδιαφέρον των παιδιών, οξύνεται η κρίση τους και επιτυγχάνεται το brainstorming (=ιδεοθύελλα).
Διαλεκτική τάξη: Το να στέκεται ο καθηγητής μπροστά και στο κέντρο, προσδίδει μία ισχύ, αλλά μπορεί να παρεμποδίσει την αλληλεπίδραση δασκάλου-μαθητών. Αλλάξτε τα πράγματα. Βάλτε καρέκλες σε κύκλο,ώστε να μπορούν να συμμετάσχουν τα παιδιά σε ομάδες και ενθαρρύνετε τους μαθητές να συνομιλήσουν με κάθε άλλον μέσα στην τάξη, όχι μόνο με σας.
Δραματοποίηση ρόλων: Η δραματοποίηση βοηθά τους μαθητές,ιδιαίτερα αυτούς με μαθησιακές δυσκολίες, στην εμπέδωση και την καλλιέργεια των μεταγνωστικών δεξιοτήτων τους. Αναθέστε ρόλους στα παιδιά, τα οποία θα αναπτύξουν διάφορα θέματα χρησιμοποιώντας κατάλληλα για την περίσταση παραγλωσσικά και εξωγλωσσικά στοιχεία.
Αναστασία Καστανά, MEd.
Πηγή: cears.edu.gr