Ξημερώνει σε λίγο άλλη μια επετειακή ημέρα … Μια νέα σχετικά επέτειος… μια νέα γιορτή… κάτι σαν τους Νεομάρτυρες σκέφτομαι και οι εκπαιδευτικοί !!!!!
Η Ημέρα του Εκπαιδευτικού!
Η γιορτή του Εκπαιδευτικού
Διαβάζω με χαρά και κάποια αμηχανία τα μηνύματα και τις ευχές για τη μέρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σκέφτομαι πως εγώ αυτό που θέλω μόνο να πω κόντρα σε όλα τα δεδομένα….είναι πως
Μ΄ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ …ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ!!!
Μ΄αρέσει που ζω αυτή τη μοναδική μαγεία να μαθαίνω στον άνθρωπο-το νέο άνθρωπο- κάτι έστω και λίγο που γνωρίζω.
Μ΄αρέσει να τον βοηθώ να μάθει, να ψάξει, να ενδιαφερθεί, να ανησυχήσει, να αναρωτηθεί, να “ψηλώσει”, να αμφισβητήσει, να πλουτίσει, να γαληνέψει, να αντιδράσει, να απαιτήσει, να διαμορφώσει άποψη και να διαμορφωθεί, να φτιάξει στιγμές, να χαράξει θύμησες, να ζωγραφίσει εικόνες, να δει με “άλλα μάτια” πέρα από τα δεδομένα και τα προφανή, να ακούσει άλλα πράγματα, … να μοιραστεί, να ερευνήσει, να αγαπήσει να μαθαίνει, να πιστέψει πως είναι καλύτερος και πως αξίζει να κυνηγήσει το καλύτερο….
Μ΄αρέσει που γίνομαι “γεφύρι” στη ζωή του για να περάσει, μ΄αρέσει που γίνομαι “σκαλοπάτι” για να ανέβει τη σκάλα του…μ΄αρέσει που μπορώ να φωτίσω σαν πυγολαμπίδα τη σκοτεινιά του …μ΄αρέσει που μπορώ να ζεστάνω την “παγωνιά ” του…μ΄αρέσει που είμαι εκεί όταν ξεκινάει τη ζωή του…Μ΄ αρέσει που με θυμάται όταν αναπολεί και νοσταλγεί …..μ΄αρέσει που βαδίζω με τη νιότη του….μ΄αρέσει που αναγεννιέμαι μαζί του και μαθαίνω συνεχώς….
Μ΄αρέσει….που με συντροφεύουν οι ιδέες καθημερινά και πως κάθε μάθημα είναι μια πρόσκληση για μια ιδέα….ένα κάλεσμα για ένα ταξίδι….μια πρόκληση για κάτι νέο…μικρό μα και σπουδαίο…
Αν είμαι άξια να κάνω αυτά……ε τότε…. είμαι ευτυχισμένη που είμαι εκπαιδευτικός και να σας πω μια αλήθεια:
Γιορτάζω τη χαρά αυτή κάθε μέρα….και δεν με ενοχλεί που οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν ή που δεν το αισθάνονται, γιατί επέλεξαν άλλους δρόμους ή άλλες “διεκπεραιωτικές” προσεγγίσεις ζωής…
Όσο στραβά και αν είναι τα πράγματα όσο υποτιμημένα και αν είναι τα σχολεία μας , όσο και αν όλα καταρρέουν και πουθενά δεν φαίνεται ελπίδα … η αλήθεια, η ουσία …. είναι πόσο μόνο ένας μαθητής και ένας δάσκαλος αν μοιραστούν ΜΙΑ σκέψη δημιουργείται η προϋπόθεση να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο….
Ρομαντική θα μου πείτε….Αιθεροβάμων….Εξωπραγματική…….
και εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας…. Γιατί αν δεν μου ήμουν όλα αυτά δεν θα επέλεγα να είμαι εκπαιδευτικός ….και να μου αρέσει ….!!!!!