Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε πως οι όροι-λέξεις που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τις δυσκολίες στην ανάγνωση επηρεάζουν την πεποίθηση των εκπαιδευτικών για την ικανότητά τους στην αντιμετώπισή τους.
Ο Dr Simon Gibbs από το Πανεπιστήμιο του Newcastle παρουσίασε τη συγκεκριμένη έρευνα στο ετήσιο συνέδριο της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας Εκπαίδευσης και Παιδοψυχολογίας. Στην έρευνά του Dr Simon Gibbs (η οποία πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του καθηγητή Julian Elliott από το Πανεπιστήμιο Durham) ζήτησε από ένα δείγμα εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης να συμπληρώσουν δύο ερωτηματολόγια σχετικά με τα παιδιά που είχαν αναγνωστικές δυσκολίες.
Χρησιμοποιήθηκαν δύο διαφορετικές εκδοχές των ερωτηματολογίων. Στην πρώτη εκδοχή και τα δύο ερωτηματολόγια ανέφεραν τον όρο “Δυσλεξία” και ενώ στη δεύτερη τον όρο “Αναγνωστικές Δυσκολίες”.
Συνολικά 146 εκπαιδευτικοί απάντησαν στα ερωτηματολόγια με τον όρο «Δυσλεξία» και 121 απάντησαν στα ερωτηματολόγια με τον όρο “Αναγνωστικές Δυσκολίες”.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι δύο διαφορετικοί όροι επηρεάζουν την εντύπωση των εκπαιδευτικών για το πόσο αποτελεσματικοί μπορεί να είναι στην αντιμετώπιση των αναγνωστικών δυσκολιών. Ο όρος «Δυσλεξία» θεωρήθηκε από τους εκπαιδευτικούς ως μια μόνιμη και μη αναστρέψιμη κατάσταση, γι” αυτό πίστευαν πως είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουν τις αναγνωστικές δυσκολίες των παιδιών. Αντιθέτως, οι εκπαιδευτικοί που απάντησαν το ίδιο ερωτηματολόγιο, αλλά με τον όρο “Αναγνωστικές Δυσκολίες”, είχαν την πεποίθηση ότι μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά με δυσκολίες στην ανάγνωση και να τις αντιμετωπίσουν.
Ο Dr Simon Gibbs υπογράμμισε πως οι «ετικέτες» στις δυσκολίες των παιδιών επηρεάζουν τόσο την ακαδημαϊκή πρόοδο των μαθητών όσο και την αυτοπεποίθηση των εκπαιδευτικών για την αντιμετώπισή τους.
Πηγή άρθρου: www.eidikospaidagogos.gr
Φώτης Παπαναστασίου
Ειδικός Παιδαγωγός